Categorie: blogs

Gisteren had ik tekenles. Leuk om weer nieuwe inspiratie op te doen en om nieuwe mensen te ontmoeten met dezelfde interesse.

We kregen de opdracht om verschillende slakken te tekenen, met diverse materialen.
‘Dit is een goede oefening voor mij’ vertelde degene met wie ik aan tafel zat. ‘Vertragen’. Hij bleek een druk gezin en drukke baan te hebben.

‘Nou, ik leefde lange tijd als een slak’, zei ik, en vertelde over verlies en rouw en hoe moe je daarvan kunt zijn. Dat je het liefst in je huisje blijft zitten en geen energie hebt om naar buiten te gaan. Ja je wéét dat wandelen zo goed voor je is….

Vertragen is niet altijd een keuze. Zo mijmerde ik vanochtend tijdens het tekenen van deze slak. Nee, soms kún je niet sneller.  

Ik ben een slak
en sta dus voor vertragen.
Dat is helemaal top
in deze tijd.
Maar ik moet je iets vertellen:
Ik zou zo graag kunnen
versnellen.

De weg door rouw is lang…..

Een vleugje geluk en hartzaken.

Creatieve inspiratie:

Als je lijnen door elkaar heen tekent, ontstaan scherpe hoeken. Die maak je zachter door rondingen te maken.
Zo kun je je verbinden met je pijn,
aandacht geven en bewust verzachten.
Van scherp naar zacht.

Bovenstaande tekeningen zijn een voorbeeld van NeurographicArt.
Het is een fijne manier van troostvol tekenen. Geen haast, geen stress, maar lijn voor lijn. Stukje bij beetje. En dan ontspannen inkleuren.

Online Tekencafé

Wil je een keer meedoen met het online tekenen, maar kun je niet op maandagmiddag? Fijn als je doorgeeft wanneer je wél wilt. Mogelijk kan ik een ander dagdeel inplannen.

‘Kan ik iets voor je doen?’

Wist je al dat mijn troostboek nu ook in het Fries te beluisteren is?

Klik hier om even fijn achterover te leunen en te luisteren. Ook mooi als je geen Fries verstaat.

Via deze link kun je ook het boek bestellen. Gewoon in het Nederlands geschreven hoor.

Deze blog is eerder verstuurd naar de ontvangers van ‘Tekenen van Troost’.
Wil jij ook gratis mails met creatieve inspiratie en blogs over rouw?
Schrijf je dan hier in.

Als kind schreef ik graag verhaaltjes en droomde ik ervan: later als ik groot ben, ga ik een eigen boek schrijven. Maar het kwam er niet van. Ik koos andere wegen en ik ‘werd’ iets anders. Tja, die vraag ‘Wat wil je later worden?’

Een sprong door de tijd en mijn eerste boekje

Toen mijn jongste zoon Robbin ziek werd, kreeg ik enorme zorgen. Machteloosheid, niets kunnen doen en alleen maar afwachten, maakten dat ik gedurende een lange periode niet wist waar ik het zoeken moest. Ik zocht afleiding en ging tekenen en schilderen. Ik tekende in felle, vrolijke kleuren op A5 formaat.

Ik maakte plaatjes waar ik blij van werd: Een soort medicijn in een voor mij vaak grijze grauwe wereld.

Tientallen tekeningen verder en veel ‘och en ach’s wat mooi’ verder, kreeg ik het idee om een boekje te maken. Blijkbaar sluimerde toch dat oude verlangen naar het maken van een boek. Maar hoe?

Hoe maak je een boek?

Via twitter kreeg ik contact met een uitgever. We werden het al snel eens over hoe het boekje eruit zou zien. Nu hoefde ik ‘alleen nog maar’ teksten te schrijven bij mijn tekeningen en de tekeningen te selecteren.

Help!

Ik had geen idee hoe en waar te beginnen. Dus maakte ik een afspraak bij Ellen, mijn coach en supervisor. Met een tas vol tekeningen en een hoofd dat overliep van de ideeën, zei ik ‘help’ en ‘hoe maak ik hier ooit een boek van?’ Samen maakten we een plan. Ellen las mee en dacht mee. Ik vond structuur, kreeg overzicht en werkte met veel plezier aan mijn boekje.

Ik stuurde een Word-document naar de uitgever en zij regelde verder alles. Na een tijdje werden twee dozen met boekjes bezorgd.

Wat was ik trots!

Heel veel mogelijkheden

Er zijn veel mogelijkheden om een boek te maken. Op internet vind je uitgevers, drukkerijen en schrijfcoaches. Je kunt een grote voorraad boeken laten drukken of je kunt via bol.com of pumbo werken met ‘print on demand.’

Maar hoe begin je?

Waar je mee kunt beginnen is je tekeningen en handgeschreven teksten scannen of fotograferen en in een Word-document plaatsen. Een Word-document of pdf bestand is voor de meeste drukkers voldoende.

Gisteren postte ik een bericht op social media: ‘Ik ben weer begonnen met het maken van een nieuw boek.’

Na een paar enthousiaste reacties, kreeg ik er ook vragen over. Hoe doe je dat? Hoe moet dat? Hoe verloopt zo’n proces om een boek te maken?

Ik heb geen kant en klare antwoorden. Ik heb wel een paar tips.  

Creatieve tips

Ken je Canva? Het is een programma waarbij je gemakkelijk documenten kunt maken. Download het gratis, maak een account aan en kijk hoe je foto’s en teksten kunt invoegen en bewerken.

Zo maakte ik mijn boekje met bloemenvogels. Ik voegde mijn foto’s in, schreef er korte tekst bij en downloadde het document als pdf bestand.

Vervolgens stuurde ik het bestand naar Drukwerkdeal en liet er boekjes van drukken met een ringbandje. Levertijd: een paar dagen.

Aan deze boekjes zit wel een nadeel: inhoud maximaal 60 pagina’s

Je kunt ook een boek maken door een fotoboek te bestellen via Albelli, Hema, Cewe enz. Je downloadt dan software via die sites. Ook hier kun je foto’s en teksten invoegen.  

Heb je hulp nodig?

Natuurlijk help ik je graag als je er niet uitkomt. Maak gerust een afspraak. Offline is het handigst, maar we kunnen ook via Zoom werken.

Het is zo leuk om je mooie creatieve werk in een boekje te verzamelen. Als je dat gaat doen: heel veel plezier!

Het is ook een bijzondere manier van ‘rouw verwerken’. Waardevolle teksten en tekeningen scannen, of spullen fotograferen  en daarvan een boekje maken. Ver-werken om daardoor rouw te verweven in je leven.

Zo maakte ik een boek met tekeningen van Robbin. Maar dat is weer een ander verhaal…Volgende keer verder. Dan vertel ik je hoe mijn boek “Kan ik iets voor je doen?” tot stand is gekomen, met creatieve tips om uit prut iets moois te maken.

De volgende keer vertel ik ook over een nieuwe cursus:
‘Maak je eigen troostboek.’

Deze blog is eerder verstuurd naar de ontvangers van ‘Tekenen van Troost’.
Wil jij ook gratis mails met creatieve inspiratie en blogs over rouw?
Schrijf je dan hier in.

Een tijdje geleden zag ik de uitzending van ‘De Verwondering’ met Daan Westerink (rouwdeskundige). Ze zei: ‘Ik struikel door het leven’.

Dat vond ik treffend. Ik kan me daar zo goed iets bij voorstellen. Ik zie het plaatje ook voor me, met mezelf in die rol van Struikelende door het leven. Het heeft iets onhandigs. Je dreigt te vallen en blijft misschien nog net overeind of je komt toch nog ten val.

Dat onverwachte vallen kan harde klappen geven. Net als bij rouw. Je denkt dat het weer goed gaat en dan… val je opnieuw.

Struikel jij weleens? Of vaak? Of blijf je goed staan en ben je standvastig?

Er zijn allerlei quotes over vallen en opstaan. Zoals : ‘Het gaat er niet om hoe vaak je valt, maar om hoe vaak je weer opstaat’ . Maar ai, wat vraagt dat soms veel moed he. Als je rouwt, heb je soms zo weinig energie, dan wil je niet opstaan. Laat mij maar…

In mijn kamer staat een tafel met allerlei creatieve middelen. Ik weet welk ‘gereedschap’ ik nodig heb, passend bij het moment. Soms werk ik groot op canvas en soms maak ik kleine tekeningen op papier.

Zo begon ik vorige week aan een tekening met de Flower of life. Het was fijn om richting te vinden en in kleine vormen te werken omdat ik struikelgevaar voelde. Als je dat voelt, kun je maar beter houvast zoeken, dacht ik.  En zo tekende ik cirkel na cirkel en verder. Stukje bij beetje.
Het hoeft niet af, het is fijn om eraan te werken.

Vandaag voelde ik me opgesloten in die vorm. Ik wilde verder, me vrij voelen en niet in die cirkels blijven. Zo tekende ik verder. Het vrije tekenvel in met lijnen en spiralen.  Allerlei lijnen door elkaar. Als vanzelf ontstonden er weer vormen. Nieuwe vormen waar ik blij van werd omdat er iets moois ontstond.

Morgen ga ik misschien kleur geven aan de tekening. Of ik ga een groot schilderij maken. In zwart-wit of in kleur.

Morgen…dat is nog ver weg. Dat komt vanzelf.

Er is geen handleiding voor rouw
Rouwen gaat niet vanzelf. Je ontdekt het gaandeweg door op reis te gaan in het onbekende landschap van rouw. Je zoekt, valt, verdwaalt, struikelt. En je gaat weer door. Wat is goed voor jou? Wat helpt jou? Wat helpt je absoluut niet?  

Er staat geen tijd voor rouw. Ik ben zelf 6 en een half jaar onderweg, na het overlijden van mijn zoon. Ik weet voor een groot deel hoe ik rouw kan dragen en wat mij helpt. De meeste dagen gaat het goed.

Totdat ik toch weer onverwacht struikel.

Je hoeft niet altijd alleen op reis.
Begrip voor jou en je rouw en steun van mensen om je heen zijn belangrijk. Een netwerk van steunpunten zou zo fijn zijn, voor als je dreigt te vallen.

Heb jij steun? 
Misschien vind je het fijn om met een paar mensen (maximaal 4) samen mee te doen aan de cursus Troostvol Tekenen. (start 21 september)

We gaan vooral creatief aan de slag. Spreekt het je aan: Rust, ruimte voor jezelf en mensen die begrijpen wat je in je rugzak vol rouw kunt meedragen, meld je dan aan voor de cursus.

Wil je liever individuele rouwbegeleiding door gesprek en/of creativiteit? Dat kan ook. Welkom! De mogelijkheden staan op wilmakoolstra.nl bij ‘voor jou’

Troostvol tekenen op maat
Wil je graag een keer een workshop volgen als ondersteuning in jouw rouw, neem gerust contact op. Veel is mogelijk, ook op locatie.

Creatieve inspiratie
Daar zijn niet altijd woorden voor nodig. Een tekening spreekt voor zich.

Ik zie ik zie… wat zie jij allemaal?

Ik hoop dat je hier inspiratie in vindt, net als Margreet, die me onderstaand berichtje stuurde. Ook jouw bericht is welkom. Een reactie vind ik altijd fijn.

‘Ik zag je tekening in zwart wit en ben gisteravond fijn gaan tekenen en kleuren’

Deze blog is eerder verstuurd naar de ontvangers van ‘Tekenen van Troost’.
Wil jij ook gratis mails met creatieve inspiratie en blogs over rouw?
Schrijf je dan hier in.

Hoe is het met je? Heb je een goede zomer gehad? Ben je een beetje tot rust gekomen of was je juist actief op vakantie?

Wat is het weer omschakelen he, van zomer en nazomer naar herfst.

Dit is de eerste mail na de zomervakantie. ‘Die moet goed zijn! Waardevol. Daar moeten mensen iets aan hebben’. Ik denk aan de woorden van een vroegere coach en durf bijna niet verder te schrijven als ik dat bedenk. Wat is goed genoeg?

Een heel hoge lat

Als iets ‘heel goed’ moet worden, blokkeer ik. Dan slaat de faalangst toe. Het voelt een beetje als een stilleven schilderen. ‘Dat kan ik niet’, denk ik dan meteen. Nou ja, na veel oefenen zal dat best lukken, maar ik heb niet eens zin om eraan te beginnen.

Ik houd meer van het woord ‘faalmoed’, het lef hebben om fouten te maken. Daarom houd ik zo van experimenteren met materialen. Laat mij maar een beetje aanrommelen.

Uit: ‘Het hoeft niets te worden’ ontstaan vaak mooie dingen. Vanuit de ontspanning.

Experimenteren is fijner dan presteren.  

Laagdrempelig

In mijn workshops werk ik met ‘lage latten’. Iedereen kan meedoen. Ik help je stapsgewijs op weg en je kunt een idee net zo kunstzinnig uitwerken als je wilt. ‘Het gaat om het proces’ klinkt eenvoudig en dat ís ook zo. Het is troostvol om te experimenteren met allerlei materialen en gewoon maar zien wat er gebeurt, wat er ontstaat.

Iets creëren is fijn als je veel nadenkt, veel aan je hoofd hebt.  

Een nieuwe cursus Troostvol Tekenen

Soms is het fijn om met waterige inkt of aquarelverf te werken en soms is het fijn om met een passer te werken.
Er zijn dagen dat je graag wilt kleuren en op andere dagen kun je alleen zwartwit verdragen. Herken je dat?

Als je zelf veel tekent, weet je hoe het werkt. Misschien kies je bewust materialen, misschien werk je heel intuïtief.

Wil je graag je creativiteit ontwikkelen of wil je troostvol tekenen en meer weten over diverse materialen en technieken die passen bij verschillende aspecten van rouw?

In de cursus Troostvol Tekenen werk je vooral abstract, experimenteel en intuïtief. Start nieuwe cursus: 21 september

Thema’s: Stromingsbeelden, labyrinten, Dot-Art, Flower of life, Harteknopen, Verbinding en Rouw verweven in je leven ( daar zijn mooie tekenopdrachten bij.)

Nieuw: Middag workshop Troostvol Tekenen op zaterdag 15 oktober in het Kulturhus De Rietborgh te Terborg.

Wat zal ik tekenen? Welke materialen zal ik gebruiken? Welk papier is fijn? Moet ik een groot vel gebruiken of juist een kleiner papier? Kleurpotloden of krijt? En hoe…?

Een middag voor wie zich creatief wil uiten in een tijd van rouw. Over moeilijkheden en mogelijkheden. Over verlies, verdriet en troost. Aspecten van rouw worden gekoppeld aan tekenopdrachten.

Je bent ook van harte welkom als je als rouwbegeleider/coach werkt en meer ideeën wilt krijgen over wat je mensen kunt aanbieden als mogelijke tekenopdracht.

Opgave graag vóór 4 oktober.

Meer informatie over data, tijd, plaats en investering lees je bij ‘Nieuws’.

Creatieve tip

De flower of life is een mooi figuur om te tekenen. Je kunt hem net zo groot tekenen als je wilt. En dan stukje bij beetje verder invullen met vormen en lijnen naar wens, of inkleuren. De praktische tip: er bestaan passers (Hema) waar je een watervaste- of poscastift  aan kunt bevestigen. Dan hoef je niet alle grijze potloodlijnen over te trekken. Watervast, omdat je je tekening dan met inkt of aquarelverf kleur kunt geven zonder dat de lijnen uitlopen.

Zie hieronder het instructiefilmpje.

Ik wens je veel tekenplezier, lage latten en vrolijke faalmoed!

Deze blog is eerder verstuurd naar de ontvangers van ‘Tekenen van Troost’.
Wil jij ook gratis mails met creatieve inspiratie en blogs over rouw?
Schrijf je dan hier in.

Vannacht kon ik niet slapen. Dat komt wel vaker voor en ik hecht er niet meer zoveel waarde aan. Ik blijf niet liggen draaien en denken, maar stap dan mijn bed uit en ga iets doen. Beetje lezen, thee drinken, tekenen.. en vooral geen beeldschermen aan, want daar word je juist zo wakker van, van dat ‘slechte’ licht.

Vannacht had ik geen zin in ‘beetje lezen, thee, tekenen…’ en zette mijn mobieltje aan. ‘Wat slecht!!!’ dacht ik nog. Maar ik had behoefte aan iets moois, iets troostvols, in een plaatje of muziek.

Ik vond afleiding in mooie liedjes op YouTube. Vaak weet je niet meer hoe je ergens terechtkomt na al dat gescroll. Ik kwam bij de mooie luisterliedjes van Yentl en de Boer. Ken je ze? Het liedje ‘toen het misging’ raakte mijn creatieve snaar. Onderaan deze mail staat een link naar het liedje op youtube.

Toen het misging

Toen we zagen dat het misging
Begon de schrijver aan zijn boek
En de schilder kwakte kleuren
Op een onbeschilderd doek
Om te zoeken naar een wereld
Die mooier is dan deze
En die ons laat begrijpen
Hoe het komt en hoe het stopt

Toen we zagen dat het misging
Het journaal te lelijk werd
En je Facebook moest vermijden
Als je goed wou kunnen slapen *
Zocht de schrijver naar een wereld
Waar rechtvaardigen regeren
En je als je wordt verbannen
Bij zeven dwergen mag logeren

Een universum naast het onze
Dat kan troosten en verdoven
Om temidden van de rotzooi
Nog in schoonheid te geloven

Nu we voelen dat het misgaat
In een wereld vol verdriet
Grijpt de danser naar z’n spitzen
Zingt een zangeres haar lied

Wat herken ik mezelf in de tekst van het lied. Op zoek naar een universum naast het onze dat kan troosten en verdoven. Zo creëer ik kleurrijke tafereeltjes waar ik blij van word. Van dit tafereeltje werd ik zo blij, dat ik er een gouden krulletjeslijst omheen liet maken.

Wat troost jou

Natuurlijk herken ik mezelf in ‘de schrijver’ en ‘de schilder kwakte kleuren op een onbeschilderd doek’. Soms luister ik naar muziek, of ik ga wandelen. Wat troost jou? Heb jij ook een creatieve activiteit?

Zoekend naar een wereld die mooier is

Heb jij zin om je creatief te uiten in tekenen of schilderen? De komende weken staat de deur van mijn huiskameratelier open. Elke ochtend geef ik een workshop.

• Van 5 juli t/m 8 juli staat er elke ochtend van 10.00 – 12.00 uur een workshop ‘verrassend tekenen’ op het programma.
  
  Voor perfectionisten én ‘ik heb nog nooit getekend’- deelnemers. Vanuit stippen, lijnen, stempels, papiersnippers en alles wat niets hoeft te worden of hoeft te zijn, ontstaan vaak de mooiste, speelse kunstwerkjes. Leef je uit, geef je fantasie een boost en geniet van deze zomerse workshops.

Welkom.

Voor alle data en informatie, zie nieuws

Link naar het lied ‘toen het misging’ op youtube 

Deze blog is eerder verstuurd naar de ontvangers van ‘Tekenen van Troost’.
Wil jij ook gratis mails met creatieve inspiratie en blogs over rouw?
Schrijf je dan hier in.

Hou jij van puzzelen? Ik wel. Het liefst maak ik een legpuzzel met een leuke afbeelding. Een van 1000 stukjes.

Ik kan me de dag niet heugen dat ik zo’n puzzel maakte. Ik heb er geen  ruimte voor, geen tijd, geen prioriteit. Ik puzzel op een heel andere manier. Misschien is het hele leven wel een soort puzzel geworden…herken je dat gevoel? Wat doe ik, wat laat ik en hoe krijg ik de losse onderdelen als geheel?

Ik zoek weggetjes door een tekening om er 1 doorlopende route van te maken.

Ik ontwerp labyrintjes.

Labyrinten

Het is net als een puzzel: Labyrintvormen ontwerpen. Je bedenkt bijvoorbeeld dat je een hand, uiltje of bloem wilt tekenen, en daarvan maak je dan met allerlei lijnen om elkaar heen een labyrint-tekening.

De klassieke labyrinten zijn ook mooi. Zo ontdekte ik naast ‘Chartres’ en het ‘Kretensisch labyrint’ de ‘Aztec sun’.

Bijzondere ontmoeting

Op verzoek gaf ik vorige week aan vier mensen de workshop ‘Chartres labyrint’.

Wie het labyrint tekent, ontdekt al gauw de symboliek van het labyrint als levensweg. Je verbindt je met je eigen levensloop. In gesprek met anderen kom je dan snel tot diepgang en persoonlijke verhalen. Zo ontstond in deze workshop een bijzondere ontmoeting en we spraken een vervolgworkshop af.

Rouw is als een schaduw

Hoe gaat dat eigenlijk bij workshops? Gaat het altijd over rouw?

Nee. In de workshops is praten over rouw niet het uitgangspunt. Maar waar het gaat over jezelf, en dat is in elke tekening of schilderij, kan rouw plotseling opduiken, je raken. Zoals Manu Keirse zegt: “Verdriet is als een schaduw; mijn schaduw gaat altijd met me mee. Soms zie ik die en soms niet. Op veel momenten ben ik me niet bewust van mijn schaduw. Die ligt vaak achter mij. Maar ik kan een hoek van een straat omslaan en ineens ligt die recht voor mijn voeten.”

In de workshops ben je welkom met alles wat is. Ik bied je ruimte voor wie je bent, dus ruimte voor rouw. Met altijd het accent op tekenen/schilderen. Je hoeft niets te zeggen als je daar geen zin in hebt, maar jouw verhaal mag verteld worden.

Welkom.

Deze blog is eerder verstuurd naar de ontvangers van ‘Tekenen van Troost’.
Wil jij ook gratis mails met creatieve inspiratie en blogs over rouw?
Schrijf je dan hier in.

Lijdenstijd

Veel mensen herkennen het: Onrust in de weken voor de sterfdag van hun dierbare. Het is toch ook niet te bevatten… zoveel jaar geleden leefde hij/zij nog in deze weken en dan is er die datum van overlijden.

Herken jij ook die onrust?

De tijd voor Pasen is voor mij een jaarlijks terugkerende moeilijke tijd. Een herbeleving van tijd, waarin ik vaak niet weet waar ik het zoeken moet. In de week voor Pasen (6 jaar geleden) overleed Robbin (mijn jongste zoon).

En nu is het zes jaar later en opeens alweer drie weken na Pasen. Ik zie en voel weer volop tekenen van troost:
De lente jubelt in allerlei kleuren, de zon verwarmt me en ik voel rust en ruimte om te schrijven.

Leven

Voor mij is er veel troost in de natuur die nu steeds kleurrijker wordt. De zon wordt weer warmer en de vogels zingen nóg luider.

Labyrint als teken van troost

De symboliek van het labyrint is mooi. Het gaat over leven, dood en nieuw leven. Wie het labyrint in loopt, gaat onderweg naar het centrum. 

Ik zie het labyrint als levensweg en ook als reis door rouw. De weg is lang, vol bochten. Je moet het maar zien vol te houden….maar, in tegenstelling tot een doolhof kun je niet verdwalen in het labyrint. Er is 1 weg.

Na de dood van je dierbare is er geen ‘gewoon leven dat doorgaat’. Je moet jezelf opnieuw uitvinden. Wie ben jij nog zonder de ander? Hoe voel jij verbinding met je lieve naaste? Hoe zou het met hem/haar zijn? Vraag jij je dat ook weleens af?

Zou je graag een labyrint willen lopen maar kan dat niet door ziekte of energiegebrek? Kom je de deur moeilijk uit door rouw? Als je een labyrint tekent, kun je de weg ‘lopen’ door met je vinger het pad te volgen.

Zo legde men vroeger in kerken labyrinten, voor mensen die de pelgrimsreis naar Jeruzalem niet konden lopen.

Creatieve tip:

Teken een spiraal van binnen naar buiten, met een beetje bibberhand, rafelige lijn. Teken dan vanaf nr.2 richting nr.3 de spiraal in tegenovergestelde richting. Zo heb je op eenvoudige wijze een labyrintroosje getekend. Je kunt dit op allerlei manieren uitwerken. Van kleine pentekening tot groot schilderij. Met veel of weinig lijnen. Vergelijk de tekeningen hierboven en hieronder maar eens.

Veel tekenplezier!

Wil je een keer een workshop volgen of ben je op zoek naar individuele begeleiding? zie agenda.

Deze blog is eerder verstuurd naar de ontvangers van ‘Tekenen van Troost’.
Wil jij ook gratis mails met creatieve inspiratie en blogs over rouw?
Schrijf je dan hier in.

Vanochtend zag ik een foto van een vader die zijn zoontje op zijn schouders draagt.
Een mooi beeld, dat mij inspireerde om deze tekening te maken.

Een vader en een zoon…dat roept verschillende dingen bij me op. Mooie herinneringen aan een gouden tijd én gemis. Het vogeltje dat weggevlogen is en niet meer terugkomt….

Als ik nu naar deze tekening kijk, zie ik verschillende dingen. Ik kan me verplaatsen in de zorgzame vader die zijn kindje draagt.

Ik kan me ook verplaatsen in het kind dat gedragen wordt. Je gedragen voelen is fijn: Er zijn mensen die om je geven en je een helpende hand of steunende schouder bieden als dat nodig is.

Waarom wordt dit vogeltje gedragen? Kon het niet meer vliegen, was het moe, of wilde het plezier beleven en even hoog boven alles uit kijken?

Het is best leuk om je tekening zo te bekijken, jezelf vragen te stellen en je eigen verhaal erin te zien.

Betekenissen

Ik kreeg deze week de vraag naar de betekenis van twee van mijn schilderijen.

Mooi zo’n vraag. Het liet me opnieuw bewust naar deze schilderijen kijken. Als je een werk ‘Abstract’ noemt, zoals ik bij bovenstaand schilderij deed, kan de kijker er zelf van alles inzien. Daarbij betekent ‘abstract’ voor mij hetzelfde als ‘zonder titel’.

Ik vind het fijn als mensen een beeld op zich laten inwerken en hun eigen verhaal eraan geven. Maar nu vroeg iemand naar míjn verhaal. Dus ik probeer nu te verwoorden, wat ik intuïtief schilderde.

Ik heb de titel veranderd in: ‘Innerlijke vreugde’. Ik schilderde in een mooie tijd. Een tijd waarin ik me licht en happy voelde. Ik weet nog precies wanneer. Het was kort na mijn verhuizing naar de Achterhoek. Ik voelde rust en ruimte om heerlijk ontspannen aan het werk te gaan.

Het schilderij is opgebouwd in verschillende lagen. De ondergrond is donkerroze en daaroverheen schilderde ik steeds meer lichte kleuren roze, wit, geel en meer.

‘Roze dankt zijn naam aan de roos. De roos met haar zachte, zoete geur. Als je roze in een ruimte toepast, neemt het negatieve gevoelens weg en geeft het de ruimte een milde, liefdevolle sfeer’ (bron: ‘Kleur ben je zelf’).

Ik denk dat ik daarom zo blij ben met dit schilderij. De zachte uitstraling is sfeervol én het herinnert me aan de mooie tijd waarin ik het schilderde.

Het wit en lichtgeel geven me een gevoel van verbinding met iets waar ik geen woorden voor heb. Iets met licht en kracht van boven. Maar ook een innerlijke stilte.

Ik heb het schilderij vanuit mijn gevoel intuïtief opgebouwd in lagen. Zonder vooropgezet plan dus.

De kijker (koper?) ziet zijn eigen verhaal. Wat zie jij?

Het tweede schilderij kreeg als titel ‘Ik heb voor jou de zon geplukt’. Ik schreef al eens eerder over het ontstaan van dit schilderij:

Alleen maar vrolijke plaatjes maken, lijkt op ontkenning van alle verdriet. Tegelijk helpt het ook. Toen ik gisteren de zon maakte, voelde dat als een bevrijding, na het verwerken van de prut op mijn schilderdoek. ( dat was nog ff technisch gedoetje, ik gebruikte een gel medium om koffiedik op te plakken)

In mijn werk maak ik keuzes. Soms heb ik aandacht voor het donker, verlies, verdriet, en dan heb ik weer aandacht voor moed, kracht, zacht en troost.

Rouw heeft ruimte nodig.
Wie rouwt, heeft kleur en troost nodig.
En zo is mijn schilderij geworden:

‘Ik heb voor jou de zon geplukt’

Hierbij lag de titel door de afbeelding voor het oprapen.
Geel is de meest blije kleur. En goud (de kleine zon) is het mooiste wat je jezelf mag gunnen. Tot zover over mijn schilderijen.

Als je meer over de betekenis van kleuren wilt lezen, is dit een mooi boek.

Ik wens je voor de komende tijd de warmte van de zon en de mooiste kleuren.

Vind je het fijn om samen met anderen kleur te geven aan je dag? Kijk eens bij de Agenda. Misschien zit er iets voor jou bij. Welkom!

Deze blog is eerder verstuurd naar de ontvangers van mijn Wekelijkse Inspiratie.
Wil jij ook gratis wekelijks een mail met creatieve inspiratie en blogs over rouw?
Schrijf je dan hier in.