De dagen voorafgaand aan een herinneringsdag. Onrust.
Herken je dat?
Zo’n datum die in je geheugen gegrift staat.
Op 15 mei is het de geboortedag van mijn jongste zoon. Robbin. Broertje. Zondagskind.
Waar ooit het leven begon, vol hoop en liefde en vertrouwen, is nu dankbaarheid dat hij er was. En is en blijft in mijn hart. En vlak naast die dankbaarheid is zo aanwezig het intense gemis.
De laatste dagen voor die geboortedag..
Ik herbeleef hoe het was. Het kleurrijke, blije leven en happy gezin dat we waren.
Ik voel vandaag de onrust in alles wat ik doe, en besluit dat alles wat ‘eigenlijk zou moeten’ maar even moet wachten. Ik pak fineliners en teken hartjes. Ik omlijn en vergroot ze.
Het maakt dat ik me verbonden voel met verschillende delen in mezelf. Vreugde en verdriet. Maar vooral de liefde voor mijn lieve kind. Ik teken met Robbins fineliners die het grotendeels nog prima doen. ( De rode heb ik vervangen, Robbins lievelingskleur, de kleur van de liefde).
Tijdens het tekenen voel ik verbinding. In kleur en liefde. Verbinding met Robbin. Dat troost me op deze regenachtige dag in mei.
Voor altijd in mijn 
Robbin
Robbin