Een tijdje geleden zag ik de uitzending van ‘De Verwondering’ met Daan Westerink (rouwdeskundige). Ze zei: ‘Ik struikel door het leven’.
Dat vond ik treffend. Ik kan me daar zo goed iets bij voorstellen. Ik zie het plaatje ook voor me, met mezelf in die rol van Struikelende door het leven. Het heeft iets onhandigs. Je dreigt te vallen en blijft misschien nog net overeind of je komt toch nog ten val.
Dat onverwachte vallen kan harde klappen geven. Net als bij rouw. Je denkt dat het weer goed gaat en dan… val je opnieuw.
Struikel jij weleens? Of vaak? Of blijf je goed staan en ben je standvastig?
Er zijn allerlei quotes over vallen en opstaan. Zoals : ‘Het gaat er niet om hoe vaak je valt, maar om hoe vaak je weer opstaat’ . Maar ai, wat vraagt dat soms veel moed he. Als je rouwt, heb je soms zo weinig energie, dan wil je niet opstaan. Laat mij maar…
In mijn kamer staat een tafel met allerlei creatieve middelen. Ik weet welk ‘gereedschap’ ik nodig heb, passend bij het moment. Soms werk ik groot op canvas en soms maak ik kleine tekeningen op papier.
Zo begon ik vorige week aan een tekening met de Flower of life. Het was fijn om richting te vinden en in kleine vormen te werken omdat ik struikelgevaar voelde. Als je dat voelt, kun je maar beter houvast zoeken, dacht ik. En zo tekende ik cirkel na cirkel en verder. Stukje bij beetje.
Het hoeft niet af, het is fijn om eraan te werken.
Vandaag voelde ik me opgesloten in die vorm. Ik wilde verder, me vrij voelen en niet in die cirkels blijven. Zo tekende ik verder. Het vrije tekenvel in met lijnen en spiralen. Allerlei lijnen door elkaar. Als vanzelf ontstonden er weer vormen. Nieuwe vormen waar ik blij van werd omdat er iets moois ontstond.
Morgen ga ik misschien kleur geven aan de tekening. Of ik ga een groot schilderij maken. In zwart-wit of in kleur.
Morgen…dat is nog ver weg. Dat komt vanzelf.
Er is geen handleiding voor rouw
Rouwen gaat niet vanzelf. Je ontdekt het gaandeweg door op reis te gaan in het onbekende landschap van rouw. Je zoekt, valt, verdwaalt, struikelt. En je gaat weer door. Wat is goed voor jou? Wat helpt jou? Wat helpt je absoluut niet?
Er staat geen tijd voor rouw. Ik ben zelf 6 en een half jaar onderweg, na het overlijden van mijn zoon. Ik weet voor een groot deel hoe ik rouw kan dragen en wat mij helpt. De meeste dagen gaat het goed.
Totdat ik toch weer onverwacht struikel.
Je hoeft niet altijd alleen op reis.
Begrip voor jou en je rouw en steun van mensen om je heen zijn belangrijk. Een netwerk van steunpunten zou zo fijn zijn, voor als je dreigt te vallen.
Heb jij steun?
Misschien vind je het fijn om met een paar mensen (maximaal 4) samen mee te doen aan de cursus Troostvol Tekenen. (start 21 september)
We gaan vooral creatief aan de slag. Spreekt het je aan: Rust, ruimte voor jezelf en mensen die begrijpen wat je in je rugzak vol rouw kunt meedragen, meld je dan aan voor de cursus.
Wil je liever individuele rouwbegeleiding door gesprek en/of creativiteit? Dat kan ook. Welkom! De mogelijkheden staan op wilmakoolstra.nl bij ‘voor jou’
Troostvol tekenen op maat
Wil je graag een keer een workshop volgen als ondersteuning in jouw rouw, neem gerust contact op. Veel is mogelijk, ook op locatie.
Creatieve inspiratie
Daar zijn niet altijd woorden voor nodig. Een tekening spreekt voor zich.
Ik zie ik zie… wat zie jij allemaal?
Ik hoop dat je hier inspiratie in vindt, net als Margreet, die me onderstaand berichtje stuurde. Ook jouw bericht is welkom. Een reactie vind ik altijd fijn.
‘Ik zag je tekening in zwart wit en ben gisteravond fijn gaan tekenen en kleuren’
Deze blog is eerder verstuurd naar de ontvangers van ‘Tekenen van Troost’.
Wil jij ook gratis mails met creatieve inspiratie en blogs over rouw?
Schrijf je dan hier in.