Rauwe rouw en léven

Vanochtend sprak ik een vriendin met ‘rauwe rouw’, zoals men dat vaak noemt. Rauw: Als je nog maar nét in dat donkere Land van Rouw bent beland.

Het is niet dat ze nu van een dierbare afscheid moest nemen, maar ze was zich opeens zo bewust geworden van rouw van zo’n 30, 40 jaar geleden.

Weggestopt om te overleven, te leven, verder te leven. Als kind kun je enorm ingrijpende dingen meemaken. Of er is iets niet goed gegaan bij de basis, dat je je als baby niet welkom voelt. Dat kan zo rauw binnen denderen. Dat besef.

Mijn vriendin vroeg me: ‘Gaat het over?’ Ik vroeg haar ‘Wát gaat over?’ En zo hadden we een gesprek over het dragen van het ondraaglijke. Want dat is rouw. Het gaat niet over, omdat je liefhebt, maar het zal gaandeweg wat lichter worden, juist door het donker onder ogen te zien.

Het donker: Het ondraaglijke dragen. Ik ging er krom van lopen. De pijn van binnen, er niet goed over kunnen praten, een omgeving die liever zweeg. Afgesloten, zoals de kastanje in zijn prikkende jasje.

Lichtpuntjes: Het ondraaglijke dragen. Ik voelde weer wat licht binnenkomen als ik de ruimte kreeg om wél te praten, over alle aspecten van rouw. En dat zijn er nogal wat. Want ik rouw(de) om mijn kind, ik rouw(de) om het feit dat hij het leven niet aankon. En ik voelde weer wat licht als ik energie had om iets leuks te doen. Dat ik weer iets leuk vond, dat verraste me.

Een zee van licht: Opengebroken. Het licht helemaal kunnen en durven voelen. Het voelde nogal ‘eng’. Kan ik dat wel? Mág het wel? Mijn kind is er niet meer, hoe kan ik ooit weer genieten? En toch gebeurde het heel recentelijk, dat ik voelde dat mijn energie weer helemaal mocht stromen. Ik voelde en proefde het woord bijna: ‘Levenslust’.

Gisteren ving ik het gouden licht in het al bijna donker wordende bos. En ik dacht aan ‘rouw verweven in het leven’. Er is licht en goud en ook steeds weer donker. Omdat ik ten diepste mis. Omdat ik ten diepste lief heb.

Gaat rouw over? Nee, maar je kunt het leren dragen. Met steun van mensen die je ruimte geven voor je verhaal. Ik wens het je zo toe als je rouwt: Licht, liefde en aandacht. Dat je kunt zijn wie je bent, met alles wat zich aandient.

Creatieve tip:

Mijn creatieve tip deze week: ga wandelen en de prachtige herfstkleuren verzamelen, maak foto’s, neem de inspiratie mee, voor als er weer grauwe grijze dagen komen.


Deze blog is eerder verstuurd naar de ontvangers van mijn Wekelijkse Inspiratie.
Wil jij ook gratis wekelijks een mail met creatieve inspiratie en blogs over rouw?
Schrijf je dan hier in.

Voeg toe aan je favorieten: Permalink.

Reacties zijn gesloten.