Ik houd ervan: Zomaar wat klodderen met ecoline, met kleuren die me op dat moment aanspreken. Zonder plan, gewoon maar kijken wat de inkt op het natgemaakte aquarelpapier doet.
Kleuren lopen door elkaar en geven onverwacht mooie effecten. En soms even niet. Nee, zo had ik het niet bedoeld…Het wordt te donker, te ‘modderig’, te vol. Zoals het soms ook in mijn hoofd gaat. Met duizend gedachten, die alle kanten opgaan, zonder plan. Mijn hoofd is soms zo vol dat het lijkt op een constante aanwezigheid van een laag watten, die alles verder dempen.
Misschien herken je het. Vooral als je met rouw te maken hebt, kun je soms zo’n last hebben van je eigen gedachten, die vaak zwaar op je drukken. Je kunt moeilijk vooruit kijken. ‘Dag bij dag’ leven is de enige optie.
En soms denk ik ‘uur bij uur’ of zelfs ‘per 5 minuten’ vooruit denken, is het enige dat mogelijk is.
Als je verdwaald bent in je gedachten, en houvast zoekt, is het fijn om iets te tekenen met een liniaal.
Iets uitstippelen, lijnen trekken en er vervolgens iets moois van maken, zorgen juist door het concrete ‘meten is weten’ voor richting en een doel. Daarna kun je door abstract en intuïtief inkleuren weer helemaal vanuit je gevoel werken.
Omgekeerd werkt het ook: wie teveel rechtlijnig werkt, netjes en perfectionistisch is misschien, kan dichter bij zijn gevoel komen door gewoon maar eens lekker te klodderen met ecoline.
Toen ik van de week een harteknoop tekende, (ja ik had even behoefte aan duidelijkheid), ontstond zomaar een vlinder in mijn hart. Zo mooi.
Veel moeders denken als ze een vlinder zien, aan hun overleden kind. Of aan een andere lieve dierbare. De vlinder zorgt voor verbinding. Daarom is het zo fijn om vlinders te tekenen.