Het is hier stil. Ik wacht.
En wachttijd is voor mij mijmertijd. Ik zie twee sporen en denk aan mijn leven.
Ik heb zo vaak dat gevoel: ik leef tussen twee sporen. Eén van een gewoon leven. Een hier en nu. Het leven zoals ik hier nu sta. En straks neemt de trein me mee, naar iets nieuws.
Mijn aandacht gaat naar het andere spoor, die van de ‘doodlopende weg’. Van de dood. Van gemis. Maar dit spoor leidt ook ergens heen. Meer en meer kom ik lotgenoten tegen op dit spoor. (Waarbij ik altijd denk ‘lotgenoten’ is geen fijn woord, het lot en lijden brengt ons samen, maar de mensen die ik ontmoet, zijn krachtige vrouwen.)
Ik durf steeds vaker dit spoor te nemen. Ik ben ook benieuwd wie en wat ik hier aantref. Mensen die open over hun verlies vertellen. Zoekgenoten naar troost. Kunstenaars die in het creatieve een enorme uitlaatklep vonden. En mensen die werken met het thema ‘rouw en verlies’.
In het weekend kwam ik een fotograaf tegen die prachtige foto’s van mensen maakt –mensen met emotie- ik zag een weerspiegeling van mijn eigen verdriet. Binnen een paar minuten waren we in gesprek. Zij vertelde me dat ze fotograaf was geworden na het overlijden van haar zoon. Ik vertelde over mijn kleurrijke werk als beeldend kunstenaar en over mijn boek met koffieprut, ontstaan uit rouw om mijn zoon.
‘O, dat heb ik gelezen in de krant! Was jij dat? Wat bijzonder. ‘
We luisterden naar elkaars verhaal. En dat gaf me kracht. Er voor elkaar kunnen zijn, hetzelfde spoor gaan, niet dit spoor vermijden en vooral maar het andere spoor gaan, steeds maar weer vooruit…
Ik leef tussen twee sporen. Van verleden en toekomst, van donker en licht, van bewegen en stilstaan. En ik voel dat ik me gemakkelijker kan bewegen in de tussenruimte. Ik kan zomaar van het ene in het andere spoor komen.
Beelden buiten, ze roepen iets bij me op. Ze weerspiegelen iets van mij. Zo ook als ik wandel. In de natuur zie ik mij. En dat troost me op moeilijke momenten.
Spreekt de combinatie natuur, wandelen en tekenen/kunst je aan? Op 29 juni organiseer ik een middag bij de Slangenburg waar het thema is: tekenen van troost, de troost van tekenen.