Een mail met stippen, omdat ik mijmerde over stippen, uitstippelen, aanstippen en omdat het zo leuk is om dot-art te maken.
Ik heb ‘drukke’ weken achter de rug. Niet in de zin van hard werken of veel doen, maar druk in hoofd en hart. Er waren intensieve dagen voor mij als moeder met rouw.
Dinsdagavond bezocht ik de musical ‘Next to normal’, gespeeld in het mooie theater ‘De Leeuw’ te Arnhem. Een aangrijpend verhaal dat mij raakte door het thema dood en psychiatrie. Gisteren denderde het na. Ik had het koud, ik miste Robbin en ik was verdrietig om hoe hij zijn laatste levensjaren leidde. Leed. Ik voelde zijn eenzaamheid.
Iets aanstippen
Waarom ik naar die musical ging? Ik zag de aankondiging via Ouders Overleden Kind en kreeg de voorstelling cadeau. Ik was benieuwd. En soms vind ik het fijn om het onderwerp rouw juist op te zoeken. Om te kunnen voelen wat ik voel, te laten zijn wat zich aandient. Een duik in de diepe zee van rouw….en dat theatertje leek me gewoon heel leuk! Daarbij is de ontmoeting met lotgenoten, mensen die ik ken via OOK, voor mij heel waardevol.
Iets aanstippen is iets kort benoemen. Soms is het kort benoemen van rouw al genoeg. Als iemand je rouw benoemt, kan dat fijn zijn. ‘Ik weet dat je verdrietig bent’. In de afbeelding laat ik het troostvogeltje een traan aanraken.
Dirk de Wachter
Ik ben fan van Dirk de Wachter, je hebt vast weleens van hem gehoord, een Belgische psychiater. Hij heeft het over de kunst van ongelukkig zijn. Dat je het gewoon eerlijk zegt als je je niet zo happy voelt.
Als we allemaal wat ‘doodgewoner’ communiceren over rouw en de gevoelens die daarbij spelen, zou het dan niet gemakkelijker worden?
Communiceren, of eigenlijk NIET-communiceren, speelde in de musical ook een rol. Waar de een wilde praten, dacht de ander: We kunnen beter zwijgen. Mensen groeien daardoor uit elkaar.
Durf jij als rouwende uit te spreken wat je voelt en wat je van de ander nodig hebt? En als je iemand kent met rouw, durf je zijn verdriet aan te raken?
Creatieve inspiratie
Als kind al vond ik het heerlijk om met een viltstift op een blaadje te stippen. Herken je dat? En dan dat tikkende geluid erbij….. Ik ben overgeschakeld op het stippen met verf, met een
kurk. Eenvoudig en fijn om te doen. Het hoeft niets te worden. Maar het is wel leuk om er een beetje fantasie op los te laten.
Vandaag gaven die stippen me weer het gevoel: ik heb iets aangestipt, dus ik ben! En ja, dat zit nu eenmaal in mij…..natuurlijk ontstonden er troostvogeltjes.
Deze blog is eerder verstuurd naar de ontvangers van mijn Wekelijkse Inspiratie.
Wil jij ook gratis wekelijks een mail met creatieve inspiratie en blogs over rouw?
Schrijf je dan hier in.