Auteur: Wilma Koolstra

Zomer, zon en zachtheid

  door ,

Houd jij het een beetje vol in deze zomerse warmte? Geniet je van de zon?
Of is de zon te fel en te sterk aanwezig voor je? Ervaar je de warmte als troostvol?
Vroeger dacht ik dat iedereen van de zomer hield, inmiddels ken ik steeds meer mensen die ermee worstelen. De zomerse blijheid en vrijheid om je heen, laten misschien nog wel sterker dan ooit voelen dat écht gelukkig zijn er deze zomer niet in zit voor jou. Omdat je je dierbare zo mist of omdat je ziek bent. Omdat je worstelt met het leven…

Troost is… iemand die je aan een koele plek helpt
als je de zon niet kunt verdragen

De koelte opzoeken, niet zoveel van jezelf eisen en zacht zijn voor jezelf lijken logisch. Maar dat valt niet altijd mee. Er moet van alles en je wilt misschien ook wel veel meer dan je kunt. Je hoofd maakt overuren. Fijn als iemand je dan steunt.

Op zoek naar troost

In de vorige ‘Tekenen van Troost’ schreef ik over het troostpuntenlandschap. Heb jij zo’n lijstje (overzicht) van troostpunten voor jezelf?

In een boekwinkel zag ik het boek ‘De vijf talen van troost’, door Huub Buijssen. Hij schrijft het volgende:

Als je weet welke ‘taal’ de ander spreekt, en jij jouw eigen taal kent, wordt het makkelijker om steun te bieden of om hulp te vragen.

De vijf troosttalen:

  • Luisteren
  • Er zijn voor de ander
  • Iets geven
  • Helpen
  • Lichamelijke aanraking

Hierbij mis ik creativiteit. Of is dat geen taal?
Voor mij zijn tekenen, schilderen en schrijven een belangrijke ‘taal’ om me te uiten bij rouw.

Het vinden van jouw taal is natuurlijk een mooi gegeven. Als je niet van tekenen of schilderen houdt… dan zoek je het toch niet in deze vorm van creativiteit? Hoewel dat natuurlijk best de moeite waard is om eens te proberen. Daarbij allitereert het zo mooi: troost, taal en tekenen. Samen wandelen vind ik ook een mooie vorm van steun, taal van troost. Maar dat valt natuurlijk onder ‘er zijn voor een ander’.

Troost is:
Samenzijn en zingen
Herinneringen

Ogen dicht en voelen..
Jij zo ver weg
jij

Dichtbij

Voor bovenstaande afbeelding gebruikte ik het zachtste zacht dat ik kon vinden: gedroogde rozenblaadjes. Met een klein beetje gesso op aquarelpapier geplakt.

Creatieve tip
Verzamel wat bloemen die voor jou ‘zachtheid’ uitdrukken. Leg ze neer en maak een foto, of koop een bloem als reminder: je mag zacht zijn voor jezelf. Juist op de dagen van niet te verdragen…

Je kunt ook wat blaadjes of bloemen verwerken in een tekening, zoals bovenstaande vogeltjes zijn gemaakt vanuit de rozenblaadjes.

Fijne zomer!

Ik wens je een heel fijne zomer. Met zoveel mogelijk mooie dagen waarop je kunt genieten.

Dwaal je veel in het land van rouw, dan wens ik je de troost van de zon, dat zijn licht op je mag schijnen. Ik wens je de warmte toe als je het koud hebt door verdriet. Ik wens je koelte en schaduw als je de zon juist níet kunt verdagen. En ik wens je veel zachtheid. Veel lief voor jezelf. Stap voor stap, dag voor dag, en per 5 minuten vooruit denken.

Creativiteit als taal van troost

Is dat ook jouw taal? Ben je graag creatief bezig of wil je daar mee beginnen en heb je geen idee hoe?
Je bent welkom! Ik help je graag op weg.


Deze blog is eerder verstuurd naar de ontvangers van ‘Tekenen van Troost’.
Wil jij ook gratis mails met creatieve inspiratie en blogs over rouw?
Schrijf je dan hier in.

    Van knooppuntenroute naar troostpuntenroute

      door ,

    Ken je ze, die knooppuntenroutes die je naar de mooiste fietswegen leiden? .Je stippelt een route uit en die fiets je dan in de volgorde van de nummers die je noteerde. Dat kan via een app, maar je kunt ook, zoals ik dat graag doe, op een kaart de routes lezen. Vaak kies ik een richting en onderweg zoek ik steeds via welke knooppunten ik verder ga.

    Afgelopen zondag was het een zonnige zomerdag en ik had genoeg energie om een eind te fietsen. Ik koos richting Montferland en gaandeweg reed ik Duitsland in. Uiteindelijk maakte ik een rondje van 35 km.

    Als ik van tevoren deze route had uitgestippeld…. No way, veel te ver.

    Ik vond het wel een mooie vergelijking met de weg door rouw. Die is gewoon niet te overzien, je hebt geen idee hoe het allemaal moet. Kom je er wel? Kom je ooit weer goed vooruit? Misschien kost het je al moeite om een klein stukje te lopen of te fietsen.

    Het helpt om te denken ‘stukje bij beetje’ en af en toe even stilzitten op een bankje. Of heel véél stilzitten en af en toe een ‘stukje bij beetje’.

    Grote taken opdelen in kleine. Zoals de knooppuntenroute die stukje bij beetje ontstond.  Misschien denk je op een dag: ‘Kijk eens hoe ver ik al gekomen ben!’ Ik wens het je toe, dat het steeds een beetje beter zal gaan.

    Iedereen heeft zijn eigen landschap van troost

    Tijdens het fietsen bedacht ik weer hoeveel lichtpuntjes en troostpunten er zijn. Door de borden met overzicht van knooppunten kwam ik op dit idee: Je kunt je eigen landschap van troost uitstippelen. Welke staat bij jou als stip op 1?  Misschien denk je op een dag: ‘Kijk eens hoe ver ik al gekomen ben!’ Ik wens het je toe, dat het steeds een beetje beter zal gaan.

    Creatieve tip

    Bedenk een aantal dingen die jou troosten en zet die in stippen op papier.
    Verbind dan de stippen met elkaar met een wat kronkelige lijn, zoals je ook zou fietsen. Zo ontstaat er een mooi troostkaartje. Jouw eigen landkaart van troost. Tijdens het fietsen bedacht ik weer hoeveel lichtpuntjes en troostpunten er zijn. Door de borden met overzicht van knooppunten kwam ik op dit idee: Je kunt je eigen landschap van troost uitstippelen. Welke staat bij jou als stip op 1?  

    Tot slot kun je er een soort legenda onder maken. Wat betekenen de verschillende stippen? Ik maakte een voorbeeld met dingen die ik troostvol vind.

    Welk troostlandschap past bij jou?

    Vind je het fijn om een keer samen te tekenen en/of in gesprek te gaan over rouw en troost? Je kunt een workshop bij mij volgen. Natuurlijk kun je ook een afspraak maken voor een mini sessie of individuele begeleiding.

    Welkom.

    zie nieuws


    Deze blog is eerder verstuurd naar de ontvangers van ‘Tekenen van Troost’.
    Wil jij ook gratis mails met creatieve inspiratie en blogs over rouw?
    Schrijf je dan hier in.

    Puzzelend door het leven

      door ,

    Hou jij van puzzelen? Ik wel. Het liefst maak ik een legpuzzel met een leuke afbeelding. Een van 1000 stukjes.

    Ik kan me de dag niet heugen dat ik zo’n puzzel maakte. Ik heb er geen  ruimte voor, geen tijd, geen prioriteit. Ik puzzel op een heel andere manier. Misschien is het hele leven wel een soort puzzel geworden…herken je dat gevoel? Wat doe ik, wat laat ik en hoe krijg ik de losse onderdelen als geheel?

    Ik zoek weggetjes door een tekening om er 1 doorlopende route van te maken.

    Ik ontwerp labyrintjes.

    Labyrinten

    Het is net als een puzzel: Labyrintvormen ontwerpen. Je bedenkt bijvoorbeeld dat je een hand, uiltje of bloem wilt tekenen, en daarvan maak je dan met allerlei lijnen om elkaar heen een labyrint-tekening.

    De klassieke labyrinten zijn ook mooi. Zo ontdekte ik naast ‘Chartres’ en het ‘Kretensisch labyrint’ de ‘Aztec sun’.

    Aztec sun

    Bijzondere ontmoeting

    Op verzoek gaf ik vorige week aan vier mensen de workshop ‘Chartres labyrint’.

    Wie het labyrint tekent, ontdekt al gauw de symboliek van het labyrint als levensweg. Je verbindt je met je eigen levensloop. In gesprek met anderen kom je dan snel tot diepgang en persoonlijke verhalen. Zo ontstond in deze workshop een bijzondere ontmoeting en we spraken een vervolgworkshop af.

    variatie op het labyrint van Chartres

    Rouw is als een schaduw

    Hoe gaat dat eigenlijk bij workshops? Gaat het altijd over rouw?

    Nee. In de workshops is praten over rouw niet het uitgangspunt. Maar waar het gaat over jezelf, en dat is in elke tekening of schilderij, kan rouw plotseling opduiken, je raken. Zoals Manu Keirse zegt: “Verdriet is als een schaduw; mijn schaduw gaat altijd met me mee. Soms zie ik die en soms niet. Op veel momenten ben ik me niet bewust van mijn schaduw. Die ligt vaak achter mij. Maar ik kan een hoek van een straat omslaan en ineens ligt die recht voor mijn voeten.”

    In de workshops ben je welkom met alles wat is. Ik bied je ruimte voor wie je bent, dus ruimte voor rouw. Met altijd het accent op tekenen/schilderen. Je hoeft niets te zeggen als je daar geen zin in hebt, maar jouw verhaal mag verteld worden.

    Welkom.

    verschillende labyrintvormen verwerkt in schilderijen


    Deze blog is eerder verstuurd naar de ontvangers van ‘Tekenen van Troost’.
    Wil jij ook gratis mails met creatieve inspiratie en blogs over rouw?
    Schrijf je dan hier in.

    Wat je niet ziet, dat is er niet en wat je niet zegt..

      door ,

    Vanochtend stond ik, zoals bijna elke ochtend, een tijdje mijmerend voor mijn keukenraam en keek naar buiten, naar mijn tuin. Tussen het vele onkruid staan mooie bloemen. Nee, het is niet, zoals gewenst andersom, dat er tussen prachtige bloemen wat onkruid staat.

    Gelukkig zijn de kleurrijke bloemen nog goed zichtbaar.

    Opeens zag ik iets bewegen. Een muis! Ai, die zou ik liever niet zichtbaar hebben. Ik wéét dat mijn tuin een paradijsje is voor muizen, maar met mijn muizenangst wil ik ze gewoon niet zien. Dan lijkt het net of ze er niet zijn.
    Muizen tekenen vanuit een druppel, vind ik dan wel weer leuk.

    Iets zichtbaar maken, vind ik niet zo moeilijk. Vrolijke vogeltjes, troostvogeltjes, verdriet of muizenissen krijgen als vanzelf vorm op papier. Iets hoorbaar maken vind ik ook niet zo moeilijk. Ik houd van taal en spelen met woorden.

    Maar als het om gevoel gaat en gemis door rouw, is het een ander verhaal. Het is best alweer lang geleden dat ik de naam van Robbin typte. Ik wil niemand met mijn verlies en verdriet belasten. En mijn omgeving denkt: ‘laat ik er maar niet over beginnen, want anders denkt ze er weer aan.’ (‘wat je niet zegt, dat is er niet’)

    Ik hoef ook niet altijd over mijn gemis te praten. Als ik met vrienden samen ben, en ze weten van mijn verlies, is dat meestal ok. Ik kan er zelf over beginnen of niet.

    Iets zichtbaar of hoorbaar maken van je gevoel bij rouw. Hoe doe jij dat? Doe jij dat? Teken of schrijf je graag? Begin je zelf een gesprek daarover, of wacht je liever af tot de ander begint, ernaar vraagt? Ik ben best benieuwd en lees graag jouw reactie via de mail. 

    Heb je zin om ook te tekenen?
    zie: https://wilmakoolstra.nl/nieuws/